W badaniu narządu słuchu bierze się pod uwagę:
ilościowe i jakościowe określenie ubytków słuchu lokalizację i miejsca uszkodzenia słuchu ustalenie przyczyny zaburzenia słuchu
Zapraszamy na konsultacje medyczne u wybitnych specjalistów z dziedziny audiologii i otolaryngologii:
lek. med. Anna Horbulewicz - otolaryngolog, audiolog lek. med. Teresa Wolan - otolaryngolog
Badania słuchu obwodowego, centralnego - technicy audiologii:
Joanna Ulfig - technik diagnostyki audiologicznej Danuta Wieczorek - technik diagnostyki ABR, pielęgniarka
Badania audiometryczne
Audiometria tonalna - badanie subiektywne umożliwiające określenie wielkości ubytku słuchu z zastosowaniem dźwięków tonalnych o określonej częstotliwości z zakresem 125-8000 Hz. Przeprowadza się ją w specjalnie izolowanym i wytłumionym pomieszczeniu (tzw. kabinie ciszy). Osoba badana reaguje po każdorazowym usłyszeniu dźwięku, który jest generowany z audiometru do specjalnych słuchawek. Odpowiedzi mierzy się w poszczególnych częstotliwościach i natężeniach dźwięku. Wynik podawany jest w postaci krzywych, tzw. audiogramów.
Audiometria nadprogowa (Fowler, SISI) - badanie subiektywne umożliwiające określenie lokalizacji uszkodzenia narządu słuchu.
Audiometria impedancyjna (tympanometria oraz pomiar impedancji akustycznej) - badanie obiektywne, umożliwiające pomiar odruchów mięśnia strzemiączkowego i naprężenia błony bębenkowej. Pomiar impedancji akustycznej umożliwia ocenę ucha środkowego.
Tympanometria jako element badania audiometrii impedancyjnej określa podatność błony bębenkowej.
Audiometria mowy - badanie określające zdolność rozumienia mowy przy określonym poziomie głośności sygnału mowy. Polega na podawaniu określonego zestawu poleceń lub słów, które mają być powtórzone przez osobę badaną.
Otoemisja akustyczna (OAE) - badanie obiektywne oparte na rejestracji bardzo cichego sygnału akustycznego, który powstaje w ślimaku (ucho wewnętrzne) w odpowiedzi na bodziec akustyczny (trzask) lub spontanicznie. Pozwala na wykrycie niedosłuchu odbiorczego pochodzenia ślimakowego. Do zarejestrowania otoemisji konieczne jest prawidłowe funkcjonowanie ucha środkowego.
Zasadniczo wyróżnia się trzy typy otoemisji akustycznej:
- otoemisję spontaniczną (SOAE) - powstaje bez udziału jakiegokolwiek bodźca zewnętrznego
- otoemisję wywołaną (EOAE) - powstaje w odpowiedzi na pobudzenie ucha trzaskami i krótkimi tonami
- otoemisję zniekształconą (DPOAE) - powstaje w odpowiedzi na stymulację parami tonów o zbliżonych częstotliwościach
Badanie elektrofizjologiczne (BERA) - metoda obiektywna, pozwalająca ocenić próg słyszenia zarówno u noworodków jak i u dorosłych, polegająca na działaniu bodźcem dźwiękowym na receptory słuchu i rejestrowaniu zjawisk elektrycznych w mózgu (potencjałów wywołanych z pnia mózgu). Podczas badania BERA na głowie badanego umieszcza się trzy elektrody. Dwie elektrody przykleja się na wyrostkach sutkowych, a jedną na czole. Na uszy zakłada się słuchawki.
Różnica pomiędzy badaniami audiometrycznymi progu słyszenia i badaniami elektrofizjologicznymi dotyczy ich istoty. W badaniach audiometrycznych ocenia się całą drogę słuchową, w badaniach elektrofizjologicznych - funkcję poszczególnych odcinków drogi słuchowej.
Na badania słuchu za pomocą badania BERA kierują lekarze otolaryngolodzy, audiolodzy i foniatrzy. Może to być również inicjatywa logopedów oraz rodziców w przypadku:
- dzieci z dodatnim wynikiem badania przesiewowego słuchu przeprowadzonego za pomocą otoemisji akustycznej
- dzieci w wieku poniżej 6 miesięcy, które należą do grupy podwyższonego ryzyka zaburzeń słuchu
- dzieci w wieku poniżej 2 lat, które nie wykazują adekwatnych do wieku reakcji słuchowych
- dzieci, u których wyniki subiektywnych badań słuchu są niejednoznaczne
- dzieci z opóźnionym rozwojem mowy i prawidłowymi reakcjami słuchowymi
- dzieci, u których nie można wykonać badania audiometrycznego.
Dysponujemy profesjonalnym sprzętem oraz spełniającą wymogi unijne kabiną ciszy. Wskazana wcześniejsza rejestracja telefoniczna w Centrum Diagnostyki i Terapii "In Corpore".
